DeePdEli

-Peki abi neden burası?
+ Neden mi!? Dur o zaman anlatayım sana.


..

Halil Amca her zamanki gibi aynı sandalyesinde oturmuştu. Beni gördü. Hemen yanına çağırdı. yanaklarımı sıktı kocaman elleriyle ve sonra bir ö.pücük kondurdu. "Geç tosun karşıma otur bakalım" dedi. Meyhaneler nedense hep hoşuma gitmişti. Hemen oturdum karşısına. Halil amca seslendi " Arif usta gence bi gazoz getir oradan " . Sonra bana döndü " ee tosun napıyorsun bakalım? ortaokul hoşuna gitti mi?" diye sordu. O sırada etrafımdaki herkesi dikkatle ve heyecanla incelediğimde "hı hıı" diye bir cevap verdim Halil amcaya..Gazozum geldi. Halil Amca "Haydi bakalım tosun" dedi. Elindeki bardağı kaldırdı havaya sonra iki kere tahta masaya vurdu rakıyı. Büyük bir yudum aldı. Dedimki Halil Amcaya "Sanki beyaz bir gelinlik giymiş gibi". Halil amca şaşırdı "Nedir o?" dedi. "İçtiğin şey" dedim. Sonra bana baktı gözleri kIpkırmızı olmuştu Halil Amcanın. Elini suratıma yaklaştırdı. Elinin içini yanağımın altına getirdi. Kısık bir sesle "çok benziyorsun, ah be tosun ona çok benziyorsun be evladım" dedi. Sesi titriyordu. Tipkı elleri gibi. Elini yanağımdan çekti.Gözleri kIpkırmızıydı. Gözünden bi damla süzüldü. Bardağa düştü. Bardağına elini uzattı. Ve yine havaya kaldırdı. Ve yine 2 tık tahta masaya. Bardak bitmişti. Ama sanki Halil Amca bardaktan önce. Elinin tersiyle ağzını sildi. Elini kaldırdı havaya ve seslendi " Arif usta!". Arif usta başını yana eğdi biraz Halil Acmayı anlarmış gibi. Bende Halil Amca çok bilmiş veletler gibi söylendim hemen " Hızlı gitmiyor musun? ". Uzun bir sessizlik oldu. Sonra Halil Amca "Onlarda öyle demişti dedi". Sonra eliyle tam meyhanenin çapraz karşısında duran mavi külüstür arabayı elinle gösterdi. Derin bir nefes aldı. Kocaman yutkundu. Elini bardağa uzattı. Havaya ve sonra iki tık. Sonra bana baktı gözleri ağlıyordu ama dudakları gülüyordu. "Tosun" dedi. "Efendim Halil Amca?" dedim bende. " Hadi tosunum gazozunda bitti git artık,evdekiler merak eder" dedi. "Ama" dedim, tam konuşmaya devam edecektimki, "Aması maması yok, hadi bakalım başka zaman gelirsin konuşmamıza devam ederiz" dedi.

Ve gitti..


...

+ Neden diye sormuştun ya. Bak şimdi karşına ne görüyorsun?

- Mavi bir külüstür görüyorum ne ola... Heeeee




İnsanlar büyüdükçe acılarıda, sorumluluklarıda onunla birlikte büyüyür...

Saklambaç oyununda hiç gözlerini açamayan bir oyuncuymuşsun sen yücü bilgin(!)... Ee o zaman bizi bu kadar sobeleme ısrarın niye!?......


..Sen bırak bu işleri,


gözlerini kapa ve arkanı dön!

------------------------- HAYBEDEN GERÇEKÜSTÜ FELSEFELER -------------------------

O yüzün arkasında saklıysa başka bir sen, kendini kov kendinden!



Haa, bir de;

iki kişinn yaptığı sİr değildir.
Biz racon değil saç keseriz!

Altay Öktem'in "bu kitaptan kimse sağ çıkamayacak" adlı kitabını okuduktan sonra 03.09.2006 tarihinde bu yazıyı yazmışım.. Aklıma geldi bi okuyalım dedim



Havanın gerçekten de çok sıcak olduğu bir gündü. nefes almak için bir ayrı bir efor sarfetmek gerekiyordu... Her zamanki gibi saat 07:00'de kalkmıştım o günde. kahvaltımı yine yapmamıştım, yine 07:15 vapuruna zar zor yetişmiştim. Vapurun ikinci katına, balkon kısmına çıkIp, hemen kendime bir çay ayarlayIp, yolda gelirken aldığım poğaçayı yemeye koyuldum. Poğaçanın ardından ikinci çayımı alIp, yanına günün ilk sigarasını yaktım. Şimdi artık uyanmış sayılırdım. Etrafımda olan bitenleri anca inceleyebiliyordum. Kim ne marka sigara içiyor, çay fincanını nasıl tutuyor, nasıl muhabbet ediyor..vs. gibi şeylere dikkat ederdim her vapura binişimde. Bu sefer de öyle oldu. Etfarımı inceliyordum yine.ama biraz sonra dikkatimi havanın acayipliği çekti. Hava gerçekten bunaltıyordu. bulutlar acayip şekillere girmişti. güneş bile bugün başka bir şeylere kızmıştı sanki... Vapurdan indim, işi geç kalmamak için hızlı hızlı adımlar atmaya başladım. Ben hızlandıkça hayatta hızlanmaya başladı. Hızlandıkça da dönmeye başladı. insanlar dönmeye başladı etrafımda etraf çok hareketliydi, herkes bir telaş içindeydi. Herkes bir şeyler söylüyordu galiba. Nedense hiç bir ses duyulmuyordu. Herkes sanki kısık sesle konuşuyor ya da sadece dudaklarını oynatarak anlaşıyolardı. Sonra yanıma bir adam daha yaklaştı, yaklaşık 40 yaşlarındaydı, elleri titriyor, gözleri korkuyla bakıyordu. onun da söylediklerini duymuyordum. herkes o adama bakIp bişeyler anlatmaya çalışıyorlardı. Bir ara o adamın seslerini duymaya başladım, ama sadece bu sesleri işitebildim: " vallaha benim bir suçum yok abi, herif geldi aracın önün....."... sonra sesler gitti, görüntü gitti, algılama gitti, hisler gitti sadece son duyduğum ses, bir siren sesi.....